مقایسه میزان تخم گشایی، بد شکلی، بازماندگی، شاخص های رشد و ترکیب شیمیایی لاشه ماهیان تمام ماده قزل‌آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) حاصل از ماده زایی با استفاده از پرتو گاما

    در این تحقیق از پرتو گاما با دوزهای 450، 600، 750، 900 و 1050 گری به منظور ماده‌زایی و جهت القای دیپلوئیدی از شوک دمایی زود هنگام در 28 درجه‌ی سانتی‌گراد استفاده شد.  پس از طی دوره‌ی تکاملی درصد تخم‌گشایی، بدشکلی و بازماندگی ماهیان گروه‌های مختلف اندازه‌گیری شد.  شاخص‌های رشدی و آنالیز تقریبی لاشه‌ی ماهیان نیز در پایان دوره‌ی پرورشی مورد بررسی قرار گرفت.  نمونه‌برداری از گناد ماهیان انجام و از روش بافت‌شناسی برای اثبات میزان موفقیت القای ماده‌زایی استفاده گردید.  این نتایج بیش‌ترین میزان بدشکلی و کم‌ترین میزان تخم‌گشایی و بازماندگی را در گروه تریپلوئیدی در مقایسه با گروه‌های مختلف نشان داد (05/0p<) و در سایر تیمارهای پرتودهی شده تفاوت معنی‌داری بین بازماندگی و درصد بدشکلی ملاحظه نشد.  در بین گروه‌های پرتوتابی شده بیش‌ترین درصد تخم‌گشایی مربوط به گروه 450 گری است (05/0p<).  شاخص‌های رشدی در تیمارهای ماده‌زایی شده نسبت به گروه شاهد و تریپلوئید افزایش معنی‌داری یافته است (05/0p<).  نتایج حاصله اختلاف معنی‌داری را در پروتئین، چربی، خاکستر و ماده‌ی خشک لاشه در بین گروه‌های مختلف نشان نداد.  تهیه‌ی مقطع بافت‌شناسی گناد ماهیان ثابت کرد که استفاده از روش پرتوتابی گاما در ماده‌زایی این گونه ماهی موفقیت‌آمیز بوده است.  با توجه به نتایج فوق می‌توان نتیجه گرفت که ماده‌زایی قزل آلای رنگین کمان با استفاده از پرتو گاما در کلیه‌ی دوزها به خوبی صورت گرفته است و در مقایسه با روش تریپلوئیدی روشی مناسب برای افزایش بازده می‌باشد.